«Ազդակ» օրաթերթ.- «Կը սպասենք, որ ամէն բան լաւ ըլլայ, մե՛ծ մամ»…
Իր նոր մահացած մեծ մօր հետ ունեցած հեռաձայնային զրոյցին ընթացքին, ի շարս խօսուած բազմաթիւ նիւթերու եւ դրսեւորուած արտայայտութիւններու, կարօտի ու յուզումի տեսարաններու, մարդկային առօրեայէն ծնող գանգատներու եւ Աստուծոյ մօտ միջնորդութիւն կատարելու խնդրանքներու, հոգեկան եռացող վիճակներու եւ կեանքի հոսանքին հետ հարուածող ելեւէջներու, այս նախադասութեամբ մէկ իրավիճակի, սակայն բազում կացութիւններու դրսեւորումը կու տայ փակ բեմին ծայրը կանգնած մարդը` Հրայր Գալեմքերեան, որ այս քանի մը բառերով կեանքին ամբողջ բնոյթն ու ընթացքը կը մարմնաւորէ:
Այս արտայայտութիւնն է նաեւ, որ կարմիր գիծի նման կ’անցնի 4 տարբեր տեսարաններէ բաղկացած լիբանանցի վաստակաւոր բեմադրիչ եւ թատերագիր Ռեմոն Ժպարայի «Զրադաշտը դարձաւ շուն» թատերախաղին ընթացքին, զոր բծախնդրութեամբ եւ վարպետութեամբ բեմադրած է Յակոբ Տէր Ղուկասեան: Ռեմոն Ժպարա կրցած է այս թատերախաղին մէջ ամփոփել մարդկային ամէնէն պարզ կացութիւններէն մինչեւ ամէնէն բարդն ու զգայունը` բեմէն սլաքներ ուղղելով դէպի հանդիսատես: Յատկանշական է նաեւ, որ 4 տեսարաններուն մէջ ալ, հակառակ բոլորովին տարբեր ըլլալնուն, պատերազմի վերաբերող մատնանշումներ, պայմաններ ու յուշեր կան, ինչ որ կը վկայէ, թէ լիբանանեան պատերազմի ժամանակաշրջանին խմորուած ու ծնունդ առած է այս գործը: